Pontiac 1000 (T1000) to niewielki kompaktowy samochód osobowy należący do segmentu B. Auto pojawiło się na rynku w 1981 roku, choć jego konstrukcyjny debiut odbył się już w 1976 roku. Jego bliźniaczą, pierwotną konstrukcją był Chevrolet Chevette. Niewielki Pontiac bazował na płycie podłogowej T od GM, tej samej co ówczesny Opel Kadett City, którego swoją drogą był tak naprawdę amerykańską, tańszą od Chevroleta, wersją. W Kanadzie z kolei sprzedawano go pod nazwą Acadian.
Pontiac T1000 występował jako 3- lub 5-drzwiowy hatchback, z czego ten drugi bazował na nieco dłuższym podwoziu. Dopiero w 1983 roku z nazwy zniknęło „T” z nazwy. Do napędu służył jedynie 1,6-litrowy silnik benzynowy 4-cylindrowy generujący 71 KM. Mimo iż zapowiadana była wersja wysokoprężna, Pontiac nigdy się jej nie doczekał.
Mimo raczej kiepskich osiągów, do 1000 można było od 1984 roku zamówić pakiet sportowy, który zawierał m.in. lepiej zestrojone zawieszenie, tylną lotkę oraz sportową kierownicę. Od 1986 roku w tym pakiecie znajdował się także przedni i tylny stabilizator oraz felgi aluminiowe. Moc kierowana była na przednią oś za pośrednictwem 3-stopniowej skrzyni automatycznej bądź 4- lub 5-biegowej przekładni manualnej.
Z uwagi na mocno spadającą liczbę sprzedanych egzemplarzy zdecydowano się na zakończenie produkcji w 1987 roku. 2 lata później pojawił się następca 1000 – Pontiac LeMans bazujący na Oplu Kadetcie E.